“11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Sayfa 32 Cem Yayınları” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
11. Sınıf Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Cevapları Cem Yayınları Sayfa 32
Yanındakiler:
“Nefes alamıyor!” dediler. Evet, nefes alamıyordu; boğulacaktı, boğulmak üzere idi. Şoföre: “Çabuk! Çabuk!” diye bağırdık. (…), yokuşlar eğri, büğrü, dimdik ve minare boyu uçurumlarla dolu… Bunu düşününce kendi emrimizden kendimiz ürktük; bu sefer de:
“Yavaş,” diye haykırıştık.
Ben yarım yamalak Arapçamı bırakıp Türkçe söylüyordum, o kadar telaşa düşmüş, yerimi, yanımdakileri unutmuştum.
Hastanın demin kıpkızıl olan yüzü morarıyor, gözleri büyüyor, dikleşiyordu; burun delikleri de ağzı gibi açılmıştı, gerilmişti, kurumuştu. Yanındakiler kravatını, gömleğinin düğmelerini çözmüşlerdi, göğsü sık sık kabarıp iniyordu. Yani bütün bir boğulma manzarası…
Nihayet çehre çivitle boyanmış, şiş, alçılı, korkunç, başı belirsiz bir aktar maskesine döndü; eğreti bir şey oldu. Asıl yüzü, biraz evvel kanı işleyen, damarları atan, adalesi oynayan yüze yabancılığını yadırganlığını görüyordum. Bana öyle geliyor ki maskenin altında rahat, canlı, genç çehre, hâlâ vardır, saklıdır, şöyle açıvermek kabil olsa.
Şüphe yok, hasta Beyrut’u bulamayacaktı.
Yol üstü, büyükçe bir köyde, bir doktor tabelasına rastlayınca durduk. Hemen atladım; ben atladım.
Zira arkadakiler artık yarı katılaşmış olan vücudu kollarından bırakmıyorlardı.
Kapıyı çaldım, arkasında bir bekliyormuş gibi çarçabuk açıldı, bir papaz, uzun boylu, simsiyah vakarlı bir papaz göründü sordum:
“Doktor burada mı?”
Ağır ağır, kilise sesiyle cevap verdi:
“Burada idi… Biraz evvel Allah’ın davetine icabet etti.
Ruhu istirahatte olsun, amin!”
Bütün tüylerim ürperdi, elimle arabayı ve arabadakini gösterebildim.
“Rahat etmesine dua edeceğim birisi de orada!” der gibi… Sonra önüme, ardıma, yanıma bakmadan koşmaya başladım. Öyle sanıyorum ki, ben de gırtlağımda bir arı iğnesi ve yüzümde o çivit renkli maskeyi taşıyordum; ben de korkunç ve yarı ölüyüm.
Fakat, tuhafı, akşamüzeri aynı köyden ve aynı kahvenin önünden yüreğim atarak neşesiz eve dönerken baktım, sabahleyin ölüsünü taşıdığımız yaşta bir genç, toprak testisini havaya kaldırmış, ağzını bir karış açmış. “Lık lık! Lık lık!” keyifle, korkusuz, düşüncesiz su içiyor.
(…)
Şişli, 1939
Refik Halit KARAY
Gurbet Hikâyeleri
(Metin, aslına sadık kalınarak kısaltılmıştır.)
- Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.
11. Sınıf Cem Yayınları Türk Dili ve Edebiyatı Ders Kitabı Sayfa 32 ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
Yorum Yap